Ustalanie granic jest WAŻNE. Określone normy, zasady i granice stwarzają bezpieczną sferę rozwoju. Granice NIE są przejawem władzy NAD dzieckiem. Granice sprzyjają ROZWOJOWI dziecka. Jak wyrażać, ustalać swoje Granice? Poniżej kilka wskazówek!

SPOKOJNIE
Głos dorosłego jest dla dziecka sygnałem, który może wzmacniać pewne zachowania. Nie daj się ponieść emocją. To Ty – tak TY, musisz zachować spokój, kiedy dziecko, go traci. I nie ważne, czy dziecko ma lat 5, czy 15 w relacji dziecko – rodzic, to rodzic musi pozostać dorosłym.

CIERPLIWIE
Nie oczekuj efektów po 1 zastosowaniu granicy. Nic tak szybko nie działa. Oczekuj postepów- będą! Nagradzaj każdy wysiłek dziecka. To ważne, aby mały człowiek wiedział, kiedy postępuje właściwie. 

KONSEKWENTNIE
Kiedy dziecko, zaczyna nas bić – nie reagujemy słowami aprobaty: „o jaki mały wojownik, jak Rocky Balboa, prawie” a kolejny raz mówimy sprzeczny komunikat w słowach „nie wolno tak!”. Tego typu niespójność w słowach dorosłych budzi w dziecku dezorientację. Poza tym, dziecko może chcieć być uważane za Rockiego, aby spełnić oczekiwania rodzica. Taki mechanizm samospełniającego się proroctwa, może być dość silny.

Czy łatwo jest określić granice – tak! Każda nasza „ostra” reakcja, jest najlepszym przykładem, jak bardzo potrafią być wrażliwe. Czy łatwo jest wyrażać granice w szacunku i godności? – tak! Jeśli, tylko chcemy się tego nauczyć. Bo dbania o swoje granice i granice dziecka- trzeba się nauczyć. Nie ma drogi na skróty. Ale jest warto.

Źródło:
Kamila Olga-psycholog

Więcej informacji o granicach dzieci i dorosłych na spotkaniu z Jarkiem Żylińskim psychologiem wychowawczym – 29 listopada (środa) godz. 17:00. Zapraszamy